18.07.2009
Cumartesi Poyraz beklentisiyle öğleden sonra marinaya geldik. Ekip, Emre, ben ve bize son dakikada katılan Berrin’den oluşuyordu. Marinada beklediğimizin aksine orta kuvvette Lodos esiyordu. Tekneyi hazırladık ve marinadan çıkıp yelken bastık. Birkaç saat boyunca önceleri hızı 17-18 knot’a kadar çıkan ancak gittikçe azalan rüzgarla adaların güneyinden Burgazada yönünde yelken yaptık.
Rüzgar azaldıkça hava ısındı ve ekibin denize girme isteği arttı. Burgazada ve Heybeliada arasında denize girecek uygun yerlere baktık ama su cazip gelmedi. Gürkut’un teknesi Resif’in de orada olmadığını görünce yelken basıp marinaya dönmeye karar verdik. Ancak Heybeliada’nın Değirmen burnunu döndüğümüzde telefon çaldı ve günün akışı tamamen değişti.
Resif yanımızdan geçip Heybeliada Su Sporları Klübü’nün önüne demirledi. Biz de kavança atıp onları takip ettik ve yakınlarına demirledik. Gürkut, Güner ve Kaan botla ve yüzerek teknemize geldiler ve şamata başladı. Öncelikle Gürkut bize bottan dalgıçlar gibi denize nasıl düşüleceğini gösterdi. Ancak üzerinde dalgıç kıyafeti değil şortu ve cebinde telefonu vardı. Bir süre telefonu kurutmak için uğraştık. Ardından teknenin çeşitli noktalarından balıklama atlama yarışması yapıldı. Gurcatadan atlamak bile teklif edildi ama tabii gerçekleşmedi. Ayrıca demir zincirinden korsanlar gibi tekneye tırmanıldı. Normal balıklamadan sıkılınca ters balıklamaya geçildi. Yüzme yarışması yapıldı. Epey uzun bir süre denizde geçti.
Herkes kuruduktan sonra Güner ve Kaan botla karaya çıkıp bize ızgara balık getirdiler. Gün batımında manzara harika olduğundan kamarada masada yemek yerine havuzlukta alacakaranlıkta balıklarımızı yedik. Çevredeki davetlerden gelen müziğin eşliğinde kavunumuzu yedikten sonra saat on buçukta demir aldık. Resif önde biz arkada marinaya doğru yola çıktık. Bazısı hiç aydınlatılmamış olan gemilerin arasından geçip marinaya döndüğümüzde saat on ikiyi geçmişti. Tekneyi toparladıktan sonra Resif’te çorba içtik ve eve dönüşe geçtik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder